Fabiano Caruana (ur. 30 lipca 1992 w Miami) – włoski szachista, do 2006 r. reprezentujący Stany Zjednoczone, arcymistrz od 2007 roku.
Jest jednym z najzdolniejszych szachistów w historii szachów. W roku 2002, w wieku 10 lat i 61 dni, został najmłodszym zawodnikiem, który w turniejach organizowanych przez amerykańską federacją szachową pokonał zawodnika z tytułem arcymistrza (wydarzenie to miało miejsce 28 września w Nowym Jorku, a pokonanym był wówczas Aleksander Wojtkiewicz). W tym samym roku zdobył w Villa Giardino tytuł mistrza państw panamerykańskich w kategorii juniorów do lat 10, a rok później w Bogocie powtórzył to osiągnięcie w grupie do lat 12.
W 2005 odniósł pierwszy znaczący sukces na arenie międzynarodowej, triumfując w cyklicznym turnieju First Saturday w Budapeszcie. W 2006 podzielił I miejsca w Madrycie (wspólnie z Herminio Herráizem Hidalgo) oraz w rozegranych w Cremonie mistrzostwach Włoch, ostatecznie zdobywając srebrny medal po porażce w barażu z Michele Godeną. W marcu, kwietniu i lipcu 2007 wygrał trzy turnieje First Saturday w Budapeszcie, w każdym wypełniając normę na tytuł arcymistrza i w roku tym został najmłodszym w historii amerykańskich i włoskich szachów (Caruana posiada podwójne obywatelstwo) zawodnikiem, który otrzymał ten tytuł. Pod koniec roku zdobył w Martina Franca pierwszy w swojej karierze tytuł mistrza Włoch z wynikiem rankingowym 2740, wyprzedzając następnego zawodnika w tabeli o 3 punkty. W 2008 r. zwyciężył w turnieju Corus–C w Wijk aan Zee oraz ponownie zdobył tytuł mistrza Włoch. W styczniu 2009 r. ponownie zwyciężył w Wijk aan Zee, tym razem w turnieju Corus–B. W 2010 r. zwyciężył w 42. edycji cyklicznego turnieju w Biel. W 2011 r. po raz trzeci w karierze zdobył tytuł mistrza Włoch, z wynikiem 10 pkt w 11 partiach.
W 2012 r. podzielił II m. (za Lewonem Aronjanem, wspólnie z Magnusem Carlsenem i Tejmurem Radżabowem) w turnieju Corus–A w Wijk aan Zee, zwyciężył w turniejach Reykjavík Open w Reykjavíku, Sigeman & Co w Malmö, Dortmunder Schachtage w Dortmundzie (wspólnie z Siergiejem Kariakinem), podzielił II m. (za Magnusem Carlsenem, wspólnie z Tejmurem Radżabowem) w memoriale Michaiła Tala w Moskwie oraz zwyciężył (wspólnie z Magnusem Carlsenem) w São Paulo/Bilbao. W 2013 r. zwyciężył w Zurychu (przed Viswanathanem Anandem, Władimirem Kramnikiem i Borisem Gelfandem) oraz w Bukareszcie (turniej 7th Kings Tournament Romgaz). W 2014 r. zajął II m. (za Magnusem Carlsenem) w memoriale Wugara Gaszimowa w Şəmkirze, zdobył tytuł wicemistrza świata w szachach szybkich w Dubaju oraz zwyciężył w turnieju Dortmunder Schachtage w Dortmundzie. W tym samym roku odniósł największy sukces w dotychczasowej karierze, samodzielnie zwyciężając w turnieju Sinquefield Cup w Saint Louis. W turnieju tym, najsilniejszym w historii pod względem średniego rankingu uczestników, wygrał 7 pierwszych partii i ostatecznie zwyciężył z wynikiem 8½ w 10 partiach, wyprzedzając drugiego w tabeli, mistrza świata Magnusa Carlsena, o 3 punkty.